Rozdział 5 - Wytrzymałość

-Otwórz Się Bramo Do Ognia: Igneel!-przywołałam mojego przyjaciela. 

-Witaj Lucy!- wykrzyczał uradowany przytulając mnie. Zachowywał się identycznie jak ten różowo włosy imbecyl

-Puść mnie ty narwańcu!- nie wiem czy ktoś usłyszał mój krzyk. To się teraz nie liczyło. 

-Okej okej. Ale nie musisz mnie tak mocno bić-puścił mnie i zaczął rozmasowywać obolałe miejsce

Zapomniałam, gdy się denerwowałam moje oczy stawały się czarne niczym dwa węgle i gdy patrzyłam na kogoś ta osoba czuła mocne uderzenie

-Gomene ... -wyszeptałam i zrobiłam szczenięce oczka

-Dobra przeprosiny przyjęte-powiedział- To co mam dla ciebie zrobić?

-Widzisz to ...-wskazałam palcem na czarny punkt w powietrzu- Musisz go zatrzymać tak długo jak dasz radę

-Dobra, ale co się stanie z tobą?

-Poradzę sobie tylko muszę ostrzec innych bo może być nieciekawie ... Leć-powiedziałam

-Na pewno dasz sobie radę?-zapytał z troską- Coraz bardziej się pogrążasz ...

-Wiem o tym-przerwałam stanowczym głosem- Muszę się odżywić i to szybko, ale to zajmie mi na bidę dzień. A on przyleci za jakieś cztery pięć dni. A zanim dojdę do siebie to zajmie mi dwa dni więc widzisz nie pokonam go od razy po wypiciu

-Wiem ... Postaram zająć go jak najdłużej-przemienił się w Smoka i wleciał wysoko w powietrze. Ko kilku chwilach był odległym czerwonym punktem na niebie

-Nie przemęczaj się-wyszeptałam i naciągnęłam kaptur głębiej. Żeby znaleźć odpowiednią ofiarę trzeba poświęcić co najmniej dzień. Ale tutaj jest dużo istot magicznych

-Polowanie czas zacząć- po tych słowach naciągnęłam łuk i pobiegłam przed siebie

---------------

Nie dam ci skrzywdzić mojej Pani!-wykrzyczał Igneel

-Phi! A co taki smok jak ty mi zrobi?-prychnął Acnologia

-A chcesz się przekonać?-zapytał całkiem poważnie Igneel

-Dawaj, tylko mnie nie znudź-powiedział przeciwnik

-A wypchaj się- powiedziawszy to Gwiezdny Duch ruszył na przeciwnika 

---------------

-Tylko się nie ruszaj .... o tak słodziutka ... tylko się nie ruszaj a nie będzie bolało ...-mówiłam cichutko naciągając strzałę na cięciwę. Polowałam na sarnę. młodą i dorodna sarnę. Wyczuwałam ją z daleka, ale nie przypuszczałam, że jest taka duża i nasiąknięta magią

Wystrzeliłam! Strzała pomknęła i trafiła prosto w serce. Zawsze dobrze strzelałam

Sarna padła martwa, a z rany zaczęła sączyć się krew

Podbiegłam do niej i wpiłam się w jej szyje sącząc krew. Krew była kwaśna, ale nie ma co narzekać piło się gorsze.

Powoli odczepiłam się od sarny. Wyciągnęłam strzałę i ponownie włożyłam do kolczau. Zostawiłam sarnę tam gdzie była i odeszłam oblizując ręce

Trzy dni później

-Lucy nie mogę dalej ... musisz mnie ... -ledwo wypowiedział te słowa

-Nie martw się, zrobiłeś co mogłeś-zapewniłam wyciągając diamentowy klucz

-Zamknij Się Bramo Do Ognia: Powrót!

-Dziękuj ... ję-wydyszał i rozpłyną się w poświecie blasku

-I znowu się spotkamy Zerefie

-Lucy?-zapytała Mavis

-Nic im nie mów-powiedziałam- Sama to załatwię. Załatw im bezpieczeństwo

-Dobrze, ale nie boisz się, że może ci się nie udać?

-Mavis jest takie przysłowie. Nie wywołuj wilka z lasu. Bądźmy dobrej myśli-uśmiechnęłam się do niej przekonująco

-Dobrze ...-zawahała się -Ale nic im nie mówić?

-Tak

-Powodzenia Lucy-szepnęła i zniknęła zostawiając po sobie smugę światła

Zamknęłam oczy powstrzymując łzy. Upadłam na kolana i wyciągnęłam rękę do nieba

-Dlaczego mi to robisz! Dlaczego! Przecież mnie nie kochasz Zeref`ie! Dlaczego?!?!???!?!?